گیاهان دارویی + زرآوند + زریوند
گیاه زرآوند / زریوند و خواص درمانی آن
گیاه زرآوند در کتابهای طب سنتی با نامهای زرآوند و زریوند ذکر شده است. دو نوع معروف و شناخته شده دارد یکی را زرآوند گرد و به اصفهانی نخود الوندی و نوع دوم را زرآوند دراز می نامند. در برخی کتب از جمله پارسا در فلور ایران خربزه ابوجهل نیز نام برده اند. در بازار دارویی هند گیاه را زرآوند طویل نام گذاری کرده اند.
گونه هایی از این گیاه در ایران رشد میکنند و خواص دارویی آن ها باید مورد بررسی و مطالعه قرار گیرند. در بخشهای غرب ایران در قصر شیرین ، کوه الوند همدان ، بین اشتران کوه و نیز کوه ساس ، کوه چهار خاتون ، کوه رازوند و همچنین عباس آباد همدان رشد میکند. اطراف تهران و کرج و ونک و اوین و شمیرانات و نیز در آذربایجان رشد میکنند. در مناطق شمالی بین درختان زیتون رودبار هم گزارشاتی از رشد این گیاه وجود دارد. در طب سنتی بطور معمول ساقه زیرزمینی یا بیخ گیاه مورد استفاده قرار میگیرد و از هندوستان وارد ایران شده و در بازار به نام تجاری زرآوند عرضه شده است.
مشخصات ظاهری زرآوند:
زرآوند یک گیاه علفی با ساقه زیرزمینی چند ساله است و پایا ، ساقه هوایی آن کوتاه به بلندی سی تا چهل سانتیمتر میرسد که در محل اتصال برگ ها زاویه کجی دارد. برگ های آن کامل ، متناوب ، قلبی شکل و نوک تیز میباشد و در زرآوند گرد بصورت بی دندانه و زبر بوده و همچنین در زرآوند دراز با دندانه و دمبرگ میباشد.
خواص درمانی زرآوند
زرآوند و ریشه آن از نظر طبیعت طبق نظر طبیبان سنتی ، دارای طبیعتی گرم و خشک بوده و از نظر خواص درمانی از خانواده تریاقهای سمی نباتی و حیوانی درنظر گرفته اند. از جمله برای دفع سم مار کبری تریاق (پادزهر) بسیار موثر میباشد. بازکننده گرفتگی های بدن و باز کردن مجاری عروق و نیز دارای خاصیت مسهل و مدر میباشد و برای زنان دارای خاصیتقاعده آوری است و هم چنین کرم معده و کرم کدو را از بین میبرد و نیز برای پاک کردن رحم زنان و اخراج جنین بسیار مفید می باشد. اگر با سکنجبین مصرف شود برای طحال خیلی خوب است و اگرپنج گرم آن با شراب عسل میل گردد برای صرع و کزاز و ضعف احشا خیلی موثر می باشد و به عنوان مسهل بلغم کاربرد وسیعی دارد و با ایرسا و عسل برای پاک کردن زخم های عمیق و التیام آن ها خیلی مفید و کارساز است.
ضماد آن برای محل های گزیدگی عقرب و مار و رویانیدن گوشت در زخم های رحم و سایر زخم های بدن خیلی مناسب است. مالیدن آن به دندان ها و لثه ها برای پاک کردن رطوبت ها و چرکهای لثه بسیار مفید است. شیاف آن در مهبل برای باز کردن عادتهای ماهانه زنان و همچنین برای اخراج جنین در موارد سختی زایمان خیلی کارآمد می باشد. مقدار خوراکی آن بین هشت تا ده گرم است. زرآوند برای کبد و طحال خطراتی را در بردارد، از این رو باید با عسل میل گردد. در هند ریشه آن به عنوان تونیک ، محرک ، قاعده آور ، قی آور و همچنین برای کاهش تب استفاده می گردد. ضمنا از مخلوط گرد آن با عسل در بیماری لوکودرما که نوعی لک و پیس با برص بوده، بصورت مصرف داخلی توصیه شده است.
دیدگاهتان را بنویسید